خاطرات من

سلام، سلام.هزار تا سلام. ما برگشتیم.

اولا سال نوتون مبارک. ثانیا ایشاللللللله سال 93 برای هممون سال خبرای خوش و

اتفاق های درجه یک باشه. پر از برکت، سلامتی و عشق. ایشالله یه سال

رمانتیک و پر از لحظه های عاشقانه داشته باشیم، ایشالله خدا دوستمون داشته

باشه و درهای برکت آسمون به رومون بازبشه. و اىشاللللللله پول، این عزیز ِدل تند

تند به دیدارمون بیاد امسال و بخت تند تند در خونه مونو بزنه.

مرسی به خاطر پیامهای تبریکتون و مرسی به خاطر مهربونی هاتون. چقدر

خوشحالم و سپاسگزار که دوستهای خوبی مثل شما دارم.

راستش من معمولا تعطیلات عید رو دوست ندارم اما تو این عید چند تا اتفاق

خوب افتاد که خاطره انگیز شد برامون.

اولی ش این بود که خواهرم بالاخر تونست خونه مورد علاقه ش رو اجاره کنه. دوم

این که آنی جان عمه عید اومد و کلی خودشو شیرین کرد برامون. از آخرین

باری که دیده بودمش کلی کار جدید یاد گرفته بود. می تونست بشینه، چهار

دست و پا بره، جیغ بزنه. موبایل رو می ذاشتیم رو دسته مبل مبل رو می گرفت

می رفت برش می داشت، بعد پیروزمندانه جیغ می زد. لجباز شده بود چه جور.

چقدر جیغ زدنهاش و لجبازی هاش برام شیرین بود. از همون روزی که رفتن، دلم

دوباره براش تنگ شد. به یه روز نکشید.

اگه ازم بپرسن محبوب ترین ماه از نظر من کدوم ماهه، بی درنگ می گم:

اردیبهشت. الان از یه پیاده روی 1 ساعته برگشتم و باید بگم هوا محشره.

برعکس خیلی از شهرهای کشور که می گن بارونیه، تو شمال همه چی آرومه و

نسیم خنک و بوی بهارنارنج محشری به پا کرده تو خیابونای شهر.

سلام. شب آخر هفته تون به خیر

اینجا حوالی ما همه چی روتینه و داریم خیلی عادی و معمولی به روزمرگی

هامون می رسیم و ملالی هم نیست جز دلتنگی برای روی ماه آنی جان، برادر زاده

م و افسوس خوردن برای این که حالا که می گن یاد گرفته تو 9 ماهگی روی دوپاش

بایسته، اونجا نیستم تا بچلونمش و غرق بوسه ش کنم.

حسین هم کم کم داره خودشو آماده می کنه برای امتحان های ترمش و جدیدا

تکیه کلامش شده :فدایی داری، که به من و بابش میگه.

برای روز مادر هم غیر از کادویی که با باباش مشترک برام گرفتن، از مدرسه که

برمی گشت رفت سوپر و برام سه تا تک تک گرفت که واقعا خوشحال شدم و بهش

گفتم این یکی از بهترین کادوهای روز مادری بود که از کسی گرفتم.

***

عاشق غذا خوردنشم. همیشه با لذت و اشتها غذا می خوره و عاشق غذاست.

همیشه تو تفریح هایی شرکت می کنه که با غذا خوردن تو رستوران شروع بشه

یا به کافی شاپ ختم بشه. مثلا اگه قرار باشه من و امیر بریم جنگل و قدم بزنیم

حسین می مونه خونه اما اگه قرار باشه بعد از قدم زدن تو جنگل ناهارمونو تو یه

رستوران بخوریم، حسین با کمال میل مارو همراهی می کنه.

دیروز سر سفره نشسته بودم روبروش و داشتم ناهار خوردنش رو تماشا می کردم.

مثل همیشه با لذت و ملچ ملوچ. پرسیدم: خوشمزه است؟

گفت: نصف عمرت رو با این سوالای بیهوده تلف می کنی. خودت داری می بینی

دیگه.

امروز که حسین از مدرسه برگشت، ازش که پرسیدم امتحان دینی ت رو چیکار کردی؟،

سرشو آورد جلو و آروم، انگار که می خواد حرف خصوصی ای بزنه بهم گفت: مامان

من امروز یه سوال رو با تقلب جواب دادم. ولی بعدش پاک کردم.

گفنم: چی؟

گفت: بلد بودم ها. تردید داشتم. بعد یکی از دوستام که داشت از کنارم می گذشت

جوابو بهم گفت و نوشتم. اما بعدش پاکش کردم. می دونی؟! نشستم کلاهمو قاضی

کردم دیدم ارزششو نذاره به خاطر یه نمره.

چیزی نمی تونستم بهش بگم. فقط نگاهش کردم و حسابی به خودم بالیدم. بعد

بغلش کردم تو دلم گفتم: کاش همیشه همینطور شریف باقی بمونی.

نشسته بود روی مبل و داشت درساشو حاضر می کرد. تو عالم خودش بود که یهو

متوجه من شد که نشسته بودم روبروش و داشتم تخم مرغ پوست می کندم برای

الویه. گفت: اِ ببخشید مامان. حواسم نبود بپرسم کمک میخوای یانه.

و اومد نشست کنارم. گفتم: کمک نمیخوام مامانی. به درسِت برس.

گفت: نه مامان. بقیه شو من انجام می دم. تو برو

و تخم مرغها رو دونه دونه برداشت و شروع کرد به پوست کندن و رنده کردن.